sábado, 1 de junio de 2013

XAIME QUESSADA PORTO, LA PASIÓN POR EL ARTE I

"Polo Miño", 1957
“Quessada Porto, un pintor verdadeiro, diante do que se poden acender tódalas chamas do amor e do odio e tódolos sentimentos, menos as frases e os paralelismos. A terrible metafísica do ser foille desvelada para sempre polas soidades da néboa e dos soles ourensáns máis alá da paisaxe”. RAMÓN OTERO PEDRAYO


“La pintura es una ventana abierta al mundo” 
Xaime Quessada

PRIMERAS OBRAS: ENTRE 1950 Y 1970
La obra pictórica de Quessada es enorme. Sorprende su capacidad creativa. Haré dos o tres entradas para mostrar las distintas etapas por las que pasó su obra.  Abarca distintas corrientes artísticas, desde el impresionismo, el arte abstracto, el figurativismo o el expresionismo. Es discípulo reconocido por Picasso. Investiga en las diversas vanguardias artísticas sin olvidar los conceptos más clásicos del arte.
"Todo aquilo que parece modernidade, para min non o é. Desta forma eu considérome un artista multiforme. Para min os dous maiores pintores multiformes de todos os tempos foron Goya e Picasso. Considérome un discípulo destes dous singulares artistas, pero non só destes dous...". Xaime Quessada.
"Aos 14 anos coñecin a Picasso e cambioume a vida. É un xenio. Eu definoo como o gran desertor porque cada día fai unha creación. O importante é que o home domine os estilos e non ao revés." X. Quessada
La influencia de Picasso tanto en las formas y colores como en el tema es muy clara. El propio Picasso llegó a afirmar:
"¡Venid, venid y ved!, por fin tengo un auténtico discípulo en España...PABLO PICASSO (Notre Dame de Vie, 1967. Francia)
"Arlequines", 1960
"Nai pobre", 1963
"Estío", 1960
Aínda que teña 22 anos este pintor, o seu cadro “Estío” seguirá exposto entre os grandes da pintura española do século XX”. CHUECA GOITIA, 1961
"A pombiña", 1963

"A ceguiña", 1963

"Cabeza de Chus", 1966

 "El dictador", 1962
“De esquerda a dereita, coma na lectura dun verso localizado dentro da súa tradición; desde a violencia do trazo ata o etéreo dos corpos que se disolven sen vida, ata a total permeabilidade da morte.. Transparencia da tea, pero tamén dos ollos que perderon, como o resto da figura, a harmonía, planetas desorbitados que aceptan o seu senrumbo na estraña violencia da duplicidade repetida no xogo cruel dos espellos. Un home abraza a súa amada xacente: o Amor sería o primeiro plano a pesar de que a morte confunde o vivo co outro, a pesar de que o Amor o era, éo, impulso cara á sabedoría. Unha patética nai aleita, nun aceno ritual, o seu fillo: o feito sacralízase na precisión das ausencias. Coma o simulacro de bailarina –a muller nos brazos do amado, triste arlequín, o home- a nai ignora se será posible continuar trala escena múltiple narrada en tres espacios pero na sincronía dos tres tempos.
(…) Destacando sobre o demais, o touro, o Minotauro centro os pés do cal transcorre atemporal a barbarie: o crucuficado.”
Mª FERNANDA SANTIAGO BOLAÑOS: “Contemplo “O dictador”, e penso na “arte comprometida” (artículo en “Quessada. Arte e compromiso”)

Se adentra también en el EXPRESIONISMO  


"Genocidio", 1964
"Holocausto", 1968












.


PAISAJES Y ABSTRACCIÓN

Estas fermosas e turbadoras paisaxes son tan exquisitas que parecen estar pintadas con po de ás de bolboretas”. EDUARDO BLANCO AMOR,1974
"Paisaxe telúrico", 1960

Ya en esta primera etapa de su obra se adentra en la pintura abstracta. A pesar de su compromiso con la realidad no huye de las últimas tendencias. Nunca dejó de experimentar nuevas formas de expresión y de reinterpretar a los grandes maestros.
"Grises", 1961
 "Abstracción en rojos", 1958

"Materia", 1961
“Siendo siempre él mismo, poseía una de las personalidades más vigorosas y polifacéticas que puedan imaginarse. Era tal su versatilidad que, gracias a él, recreamos la pintura flamenca, el muralismo mexicano, el Renacimiento, el surrealismo, la pasión de Goya, el realismo mágico, el naif, el pop-art y el pop-ficción, el constructivismo, la figuración esquemática, el minimalismo o el informalismo. DARÍO VILLANUEVA: Xaime Quessada, ciudadano de la cultura.

8 comentarios:

O Curioso Impertinente dijo...

Unha entrada apaixoante. Quedamos á espera das seguintes entregas.

Saúdos

Antonio Martínez dijo...

Fantástico recoñecemento a un dos nosos grandes. Parabéns, Ana.

Gloria Ramé dijo...

Interesante entrada, me has dado a conocer a un pintor que no conocía. Gracias

PACO HIDALGO dijo...

Pues tampoco conocía yo a este pintor, y me parece un excelente artista cubista, de unas líneas cubistas de gran pureza; en ciertos momentos, me recuerda a mi paisano Daniel Vázquez Díaz.
Me ha gustado conocerlo, Ana. Un fuerte abrazo.

Ana dijo...

Me alegro de dar a conocer a Xaime Quessada, uno de nuestros pintores más acreditados y comprometidos con la sociedad, de una gran calidad y con una enorme producción que ya iré mostrando.
Su obra es sorprendente y merece ser reconocida.
A todos saludos y... gracias por vuestros comentarios.

uniformes para medicos dijo...

Me parece genial!

José Alen dijo...

Nota de corrección, entre las imágenes de los cuadros Holocausto y La guerra hay un pequeño error, es José Gómez Alén, no José García Alén

Ana dijo...

Gracias por la indicación. En cuanto llegue casa, subsanaré el error.

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails